vintage – Instytut Designu

24 sierpnia 2018

NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

To będzie jeden z najkrótszych wpisów i metamorfoza, która zajęła dosłownie jedno popołudnie. Nie ma się co rozpisywać i tworzyć teorii spiskowej dziejów.

Uratowałam przed śmieciarka drewniany koszyk na owoce. Swoje lata świetności miał już za sobą, a czas i częste mycie odbiły na nim swój ślad. W sumie nie potrzebowałam dodatkowego naczynia, ale chęć podarowania drugiej szansy oraz ząb czasu odbity dosłownie na drewnie urzekł mnie całkowicie. Cel był prosty- z brzydkiego kaczątka miał powstać dostojny łabędź, który urzekać będzie swoją prostotą i jednocześnie elegancją.

20180719 093951 1024x576 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

Elegancji i szlachetnego pochodzenia miał dodać kolor i w zasadzie on zrobił całą robotę. Propozycje były dwie: miedź lub złoto. Te dwa kolory moim skromnym zdaniem są ponadczasowe, świetnie sprawdzają się jako efektowne dodatki kooperujące mocno w zasadzie z każdym kolorem i dominujące w stylu vintage, boho czy glamour.

20180723 090130 1024x576 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

Kształt patery bez cienia wątpliwości kojarzył się ze słońcem, toteż wybór koloru szczęśliwie niczym “szóstka” w totka padł na złoto.

Do pomalowania patery użyłam farby akrylowej używanej przez plastyków. Ma ona bardzo dobre krycie i daje ładny odcień starego złota. Z uwagi na porowata strukturę drewna zastosowałam podwójne krycie. Pół matowe wykończenie ładnie podkreśla nierówna strukturę drewna nadając mu efekt trójwymiarowosci.

20180723 090139 1024x576 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

I tu w zasadzie rola patery na owoce mogłaby się skończyć gdyby nie fakt, iż chciałam od niej i od siebie samej trochę więcej. Świadomość, że mam miskę na owoce, podstawkę pod świece, miejsce na komodzie, żeby odłożyć klucze, telefon itp była niewystarczająca.

20180811 184310 1024x576 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

A może by tak na ścianę, niczym dekoracje w stylu boho i glam, jak ze stron gazet wnętrzarskich i topowych kont instagramowych. Styl i szyk, tylko nie za miliony monet. No to okrągłe lustereczko na środek i po temacie….. ale nie mam. Mierze średnicę i zamówię… nim zamówię to sprawdzę jak się będzie prezentować.

20180811 184650 1024x576 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

Wycinam kółko ze srebrnej tekturki pudełka po lalce mojej corci. Mocuje na taśmie dwustronnej. Pasuje idealnie, a dzięki satynowemu wykończeniu farby mogę bez uszczerbku zdejmować tekturowe ” lusterko” kiedy tylko będę chciała ozdobę ścienna zamienić na patere.

20180811 191244 1024x576 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

Co myślicie o takiej metamorfozie? Ja uwielbiam efekt WOW przy tak niewielkim nakładzie pracy i kosztów. Choć złota dekoracja prezentuje się wspaniale na każdej ze ścian w moim mieszkaniu, to szczególnie upodobałam sobie tło w morskim kolorze.

20180824 084212 HDR 1 576x1024 - NIE WSZYSTKO ZŁOTO CO SIĘ ŚWIECI

By Instytut Designu 40 komentarzy

9 sierpnia 2018

KRÓTKI WPIS O PRZESADZANIU

Blog, Inspiracje, Realizacje

Każdy z nas w większym lub mniejszym stopniu ma skłonności do przesadzania. Zbiór synonimów słowa przesadzanie jest tak obszerny, że nie sposób zawrzeć tego w jednym poście. Jednak pozwólcie, że na potrzeby tych rozważań przytoczę kilka najlepszych :
picowanie, szachrowanie, agrawacja, egzageracja, hiperbola, przesadyzm, wyolbrzymienie, brak umiaru, nadużywanie, przeciąganie struny, przegięcie, przesada, rozpusta, koloryzowanie, mistyfikowanie, zmyślanie, demonizowanie, przejaskrawianie, manipulacja, nieuczciwe interesy, oszustwo, skandal, spekulacja, szachrajstwo.
Zdziwieni?? Ja początkowo również. Jednak im dłużej przyglądałam się wyświetlonym na ekranie monitora słowom, tym więcej znajdowałam zastosowań w temacie, nad którym chciałam się pochylić w kontekście szeroko pojętego designu, aranżacji wnętrz i dodatków. Pojęcie przesadzania ma z tym wiele wspólnego, choć może jeszcze tego nie czujecie…

Nie ma nic bardziej pierwotnego i bliższego człowiekowi niż przyroda. Nie ma też piękniejszego dodatku do wnętrz niż rośliny. Są trendem ponadczasowym – rośliny pasują do każdej aranżacji i pomieszczenia. Monstery, palmy, kaktusy, paprocie, bluszcze – kwiaty na dobre skradły serca stylistów i projektantów wnętrz i dlatego też stały się przedmiotem licznych mistyfikacji oraz manipulacji w celu pozyskania najdorodniejszych i najrzadszych okazów. Rośliny w mieszkaniu sprawiają, że wnętrza nabierają charakteru, a rządni kolejnych okazów, tacy jak np. ja są gotowi prowadzić niekoniecznie uczciwe interesy, zmyślać, nadużywać znajomości, kontaktów oraz spekulować by posiąść szczepkę na organizowanych wymiankach. Już przesadą zupełną i przegięciem struny jest zuchwała kradzież sadzonek z korytarzy budynków użyteczności publicznej czyli Zusu, przychodni lekarskich oraz szkół.

Rośliny mogą nadawać charakteru wnętrzom, oddzielać od siebie pomieszczania, zakrywać mankamenty, bądź optycznie powiększać przestrzeń. Umiejętne i przemyślane dobranie kwiatów, może zmienić dom nie do poznania czyniąc z niego istną świątynię rozpusty pozbawioną zgoła umiaru.

Kwiaty posiadają nie tylko walory estetyczne, ale też korzystne właściwości dla zdrowia. Floryści radzą, aby na co dzień otaczać się roślinnością, ponieważ dobrze wpływa na nasze samopoczucie, pochłania szkodliwe substancje, poprawia wilgotność powietrza, a co najważniejsze, sprawia, że czujemy się zrelaksowani.
Czy zatem w przypadku roślin można przesadzić??? Można, a nawet trzeba, gdyż przesadzanie jest w pewnych sytuacjach wskazane.

Kiedy roślina doniczkowa wymaga przesadzenia?

Korzenie rośliny zaczynają „wychodzić” poza donicę,
Roślina zbyt mocno się rozrosła,
Po podlaniu woda od razu wypływa na podstawkę,
Roślina traci intensywnie zielony kolor,
Wzrost zostaje zahamowany,
Zaczynają opadać liście,
Na glebie tworzy się specyficzny osad,
Ziemia zbiła się w skorupę.

Uwaga! Przesadzenia wymagają również rośliny świeżo zakupione.

Rośliny doniczkowe są najbardziej wdzięcznym dodatkiem, który rozwija się i rozkwita na naszych oczach. Absolutnym dopełnieniem stylizacji są wszelkiego rodzaju donice, wazony, szklane wazy, stare skrzynie, które stanowią, jakby przedłużenie roślin, uzupełnia ją, choć czasem dominuje. Do niedawna rośliny w domu kojarzyły się z parapetem zastawionym jednokolorowymi doniczkami. To stereotypowe postrzeganie zmieniło się bezpowrotnie. Obowiązująca tendencja w trendach brzmi: im bardziej oryginalnie, tym lepiej. Do łask wracają wiklinowe donice oraz plecionki podwieszane pod sufitem. W połączeniu z nietypowymi i egzotycznymi roślinami, wprowadzają duszę do każdego pomieszczenia bez względu na jego rodzaj i przeznaczenie.

Przy sporej kolekcji kwiatów, którą udało mi się zgromadzić zarówno w domu jak i w pracy pojęcia „ kochanie przesadziłaś” z tą ilością kwiatów lub „nie przeciągaj struny” tu nie ma miejsca na kolejne kwiaty. HAHAHA

Ta zatrważająca ilość roślin, która spędza sen z powiek mojego męża, będąc jednocześnie moją dumą i chlubą wymaga częstego przesadzania i stosownej oprawy. Wraz z wydawaniem i przyjmowaniem kolejnych roślin, ilość doniczek oraz osłonek jest sinusoidalna. Często zatem zdarza się, że uzupełniam je zgodnie z zasadą „krawiec kraje ile mu materii staje”. Ratuję się wówczas prostymi, klasycznymi doniczkami w brązowym lub czarnym kolorze, ale dbam o to by posiadały oryginalne i nietypowe osłonki. Czego używam najczęściej?? tego co mam pod ręką lub tego co znajdę na wystawkach. Kilka ciekawych propozycji zestawiłam na zdjęciach. Nie ma tu zasady jednego koloru, materiału, wielkości lub kształtu.

Poniżej zebrałam kilka cennych wskazówek i informacji dla początkującego przesadzacza, które stosuję i które sprawdzają się na co dzień:

1. Przesadzanie jest konieczne, gdyż rośliny wciąż rosną i zużywają substancje pokarmowe w podłożu. Wraz ze wzrostem zielonej masy przybywa także korzeni. Nie można dopuścić do tego aby korzenie nie miały miejsca aby swobodnie rosnąć.
2. Nie oszczędzamy na zakupie ziemi. Ziemia jest droga – fakt, ale tylko ta inwestycyjna, budowlana 🙂 Dlatego też nie bierzemy jej z własnego ogródka, ani ogródka sąsiada. W ziemi z ogródka może znajdować się wiele patogenów (odpowiedzialnych za choroby), szkodników oraz nasion chwastów. Nie znamy również składu oraz pH takiego podłoża. Optymalnym rozwiązaniem jest zakup podłoża dla naszej rośliny w sklepie ogrodniczym. Pamiętajmy jednak, że podobnie jak w drogerii dobieramy krem do twarzy biorąc pod uwagę nasz wiek oraz rodzaj cery, tak też w przypadku gleby pamiętajmy , aby była to ziemia dedykowana konkretnej grupie roślin. Wszakże kremu do pięt nie stosujemy jako bazy pod makijaż.
3. Jeśli wyhodowaliście roślinę giganta to po pierwsze chciałabym Wam z tego miejsca pogratulować. W przypadkach, gdy przesadzanie roślin graniczy z cudem, należy wymienić wierzchnią warstwę podłoża. Patrz- niezwykłe okazy z korytarzy klatek schodowych w blokach, ZUSach oraz w gminnych ośrodkach zdrowia.
4. Zdecydowanie suche grudki ziemi łatwiej zamieść, a błotko zostawić świnkom, ale nie tym razem. Przed przesadzeniem rośliny należy ją obficie podlać. Zabieg ten ułatwi nam znacznie wyjęcie bryły korzeniowej z doniczki.
5. Po przesadzeniu należy intensywnie podlać roślinę, pamiętając aby usunąć nadmiar wody z doniczki lub podstawki. Posadzoną roślinę solidnie podlewamy i chronimy przez 2-3 tygodnie przed bezpośrednim, silnym nasłonecznieniem.
6. Zasada „wrzuć na luz” trafiona jest w punkt. Po wyjęciu rośliny ze starej doniczki należy rozluźnić i rozplątać poskręcane korzenie. Dzięki temu stymulujemy roślinę do wytwarzania nowych korzeni, natomiast zbyt długie korzenie należy skrócić, a te przejawiające jakiekolwiek oznaki gnicia oraz suche należy bezwzględnie usunąć.
7. Profilaktycznie, w zależności od preparatu miejsca po przycięciu korzeni możemy posmarować lub podsypać środkiem grzybobójczym.
8. „Rozmiar nie ma znaczenia” – przeciwnie- ma! Starajmy się, aby w przypadku małych roślin średnica nowej doniczki miała o 2 – 4 cm większą średnicę od starej. Duże rośliny potrzebują, aby średnica nowej doniczki była większa o jakieś 5 – 10 cm.
9. Należy pamiętać że każda doniczka musi mieć otwory w dnie, przez które będzie odpływać nadmiar wody. Nie należy sadzić roślin bezpośrednio do osłonki. W naczyniu bez odpływu korzenie bardzo szybko zgniją.
10. Aby pozbyć się nadmiaru wody w doniczce i usprawnić dostęp tlenu do korzeni nie zapominajmy drenażu z keramzytu, perlitu lub potłuczonej ceramiki.
11. Korzenie i część łodygi zasypujemy ziemią do wysokości ok 1,5 cm od górnej krawędzi doniczki, rozbijając wszystkie większe grudki ziemi.
12. Daj czas rozgościć się w nowych progach roślinie. Niech czerpie wartości odżywcze ze świeżego, odżywczego podłoża. Odżywki i nawozy stosujemy po około 3-4 tygodniach aklimatyzacji.
13. Wszystkie nowo pozyskane łupy- rośliny z marketów, wymianek oraz tzw okazje uszczknięte ukradkiem, bo „kradzione nie tuczy” dobrze oglądamy, gdyż w euforii łatwo nie zauważyć pasażerów na gapę. Ja osobiście preferuję 2 tygodniową kwarantannę w zależności od źródła pochodzenia rośliny.

Stylowe i oryginalne osłonki oraz doniczki są detalami, które mają moc odmienić charakter każdego pomieszczenia. Ich nowoczesny kształt i intrygujący wygląd oraz kolor idealnie nadają się nie tylko do minimalistycznych wnętrz. Doskonale wpisują się w obowiązujące trendy, a w dodatku wspaniale eksponują kolory i kształty roślin.

By Instytut Designu 42 komentarze

15 marca 2018

GENDER

Blog, Realizacje

Zapytałam popularną przeglądarkę internetową czego nie da się połączyć. Wyników wyszukiwania było wiele, między innymi nie da się połączyć wody z ogniem, wody z oliwą, a nawet nie można połączyć się z WiFi. A co się da???? Czy nawet jeśli się da to trzeba??? Czy zawsze musi być coś tylko czarne lub tylko białe??? Czy zaburzenie pozornej równowagi i porządku świata ma zbawienny wpływ???

Weźmy przykład z życia, teraz taki popularny i kontrowersyjny mianowicie Gender. Suma cech osobowości, zachowań oraz stereotypów i ról płciowych, rozumianych w danym społeczeństwie jako kobiece lub męskie, przyjmowanych przez kobiety i mężczyzn w ramach danej kultury. Gender, czyli kulturowy składnik tożsamości kulturowej przekazywany jest poszczególnym jednostkom w sposób performatywny czyli poprzez uczenie się, odgrywanie i powtarzanie zachowań innych osób tej samej płci.

Mam nieodparte wrażenie, że ten cały kocioł buchający oparami gender, to nic innego jak wrzawa medialna na której ktoś robi niezły hajs i uprawia politykę. Nie uważam, aby ograniczenia i ukierunkowania dzieci wywierało skuteczny wpływ na określenie ich tożsamości społecznej i rolę w przyrodzie. Dziewczynki chętnie bawią się lalkami w dom, odgrywając rolę mamy lub przedszkolanki. Lubią sobie coś opowiadać i chętnie biorą udział w zabawach grupowych. Chłopcy zaś sięgają po klocki, bawią się wszelkimi rodzajami pojazdów. Są bezustannie w ruchu, wybierają zabawy i gry oparte na działaniu, w których można rywalizować i jednoznacznie udowodnić swoją przewagę. Z wiekiem te różnice jeszcze się pogłębiają i w dorosłym życiu stają się jednym z głównych powodów braku porozumienia między mężczyzną a kobietą. Kolokwialnie rzecz ujmując, kolory stają się bardziej wyraźne, nie zaburzone proporcjonalnie. Kobiety wolą rozwiązywać problemy praktyczne, panowie są lepsi w myśleniu abstrakcyjnym. Mężczyźni świetnie rozumieją mapy, kobiety potrafią czytać z twarzy jak z otwartej książki. Coś jednak ich różni i dzieli, nie pozwalając tym samym na powstanie szarości i manipulowanie przy jej odcieniach i nasyceniu.

Dzięki ściślejszemu zespoleniu obydwu półkul kobietom trudniej oddzielić emocje od rozsądku. Często oceniają ludzi lub sytuacje intuicyjnie, czytać z twarzy, gestykulacji oraz sposobu mówienia, łatwiej odróżniając prawdę od kłamstwa. Z powodu znacznie wyższego niż u kobiet poziomu testosteronu mężczyźni są od nas bardziej agresywni i impulsywniejsi. Kobiety wolą rozwiązywać problemy praktyczne, panowie są lepsi w myśleniu abstrakcyjnym. Mężczyźni świetnie rozumieją mapy, kobiety posiadają umiejętność dostrzegania subtelnych zmian w otoczeniu.

Czy zacieranie wyraźnych różnic między kobietą a mężczyzną jest konsekwencją tego, iż żyjemy na przeludnionej planecie, gdzie „wszystko” w zasadzie już wymyślono, odkryto, pokazano??? Że łatwy przekaz i liberalność przepisów oraz swoboda obyczajów sprawiły, że trzeba być oryginalnym, nietuzinkowym, aby zostać zauważonym i zapamiętanym?? Szukamy zatem alternatyw, innych możliwości. To mężczyźni zakładają teraz rurki (aż mnie czasem zazdrość zżera, że on wszedł w nie, a ja nie !!!), robią perfekcyjny makijaż jakiego ja nie miałam nigdy w życiu. To kobiety zostają motorniczymi tramwaju, obcinają włosy na krótko, majsterkują i deklarują często, że chłop w życiu nie koniecznie jest im do szczęścia potrzebny.

Należy sobie uzmysłowić, iż granica jest cienka, ale jakże istotna. Każdy z nas jest inny i w inny sposób ustala sobie granice oraz proporcje. Refleksje te, jakże życiowe i zgoła trudne uczą jak te tematy poruszać i uzmysłowić im tą cienką, ale jakże istotną granicę tak, aby z dwóch pozornie niepasujących elementów stworzyć coś nowego i niebanalnego.

Tak więc, aby nie było tak śmiertelnie poważnie pokrótce chciałam powiedzieć, że warto jeździć na wakacje nad polskie morze. Argumentów przemawiających za tym jest wiele. Dla przykładu wieje i pogoda jest zmienna, może jest zimne, aż wykręca kostki i zaglonione. Plaże są zatłoczone, a ceny porównywalne z luksusowymi kurortami śródziemnomorskimi. Może i tak…. ale stamtąd nie przywozi się takich pamiątek z wakacji. Korzystając ze słonecznej, ale zbyt wietrznej pogody na kąpiel w morzu wybrałam się z małżem na wycieczkę rowerową wzdłuż linii brzegowej. Z jednej strony las z drugiej morze i tak w stronę kanału łączącego jezioro z morzem. Jednak, aby dostać się na trasę, trzeba było przejechać przez teren Zlotu Pojazdów Militarnych. Nie jestem specjalną fanką militariów, ale poziom tej imprezy i jej organizacji jest na tyle wysoki, że przyciąga uczestników również z zagranicy. Stroje, sprzęt z minionej epoki. Vintage i retro pełną gębą.

Tak sobie prowadzę rower i nagle poczułam miłość. Zakochałam się od pierwszego wrażenia. Piękny kolor khaki, pojemna skrzynia wojskowa na petardy 100 sztuk. Szybka decyzja, biorę. Mina męża nie do opisania, słownictwo nie do przytoczenia. Sprzedawca był tak uprzejmy, że mi ją przytrzymał do powrotu z wycieczki rowerowej co bym nie musiała z nią jeździć 17km tylko 6km . Na czas pobytu wakacyjnego skrzynię przysposobiły sobie dzieciaki, jednak w dniu wyjazdu, podczas pakowania rzeczy do samochodu sytuacja była mało klarowna. Wypchany po brzegi bagażnik, brak miejsca na cokolwiek innego sprawił, iż groził mi powrót pociągiem w towarzystwie skrzyni. Zgłębiane jednak od lat tajniki sztuki pakowania, organizacji i samozaparcie pozwoliły mi wrócić do domu z rodziną na tylnej kanapie z dupskiem wetkniętym między dwoma fotelikami dzieci.

Tak sobie przeleżała biedulka od wakacji koło mojego biurka. Wiecie, niektórzy skromnie muszelkę, słoik piasku, magnes na lodówkę przemycą do pracy. Patrzą potem z utęsknieniem i w chwilach kryzysu wypalenia zawodowego przywołują wspomnienia wakacji lub na solarium próbują podtrzymać blaknącą opaleniznę. Ale nie ja, ja to na bogato skrzynię do roboty ze sobą.

No i tak sobie wymyśliłam razu pewnego, że zrobię sobie toaletkę. Toaletkę z długimi jak marzenie nogami. Zamówiłam więc nogi toczone, w ludwikowskim stylu, z surowego drewna do pomalowania własnoręcznego. Gdzieś z tyłu głowy miałam tylko jedno zestawienie kolorystyczne: khaki i róż w intensywnym, ale nie neonowym odcieniu. Rozpoczęłam pracę od pomalowania nóg dwoma warstwami farby akrylowej, które zapewniły pełne krycie i intensywność koloru. Całość zabezpieczyłam lakierem bezbarwnym o satynowym wykończeniu. Nogi leżały dłuższy czas, nabierając tak zwanej mocy urzędowej.

Skrzynia natomiast została oczyszczona, a oryginalne napisy, które pod wpływem czyszczenia zaczęły się rozpuszczać zabezpieczone woskiem i pozostawione do utwardzenia, bez polerowania.

Dno skrzyni oraz nogi zostały przewiercone i za pomocą śrub połączone ze sobą. Z przyciętej na wymiar sklejki stworzyłam przegródki, które w jasny i przejrzysty sposób dzielą przestrzeń skrzyni na mniejsze części, a ich montaż jest tak samo łatwy jak demontaż. Dzięki temu mamy możliwość przechowywania większych rzeczy w skrzyni.

Zatem skrzynia niczym multiinstrumentalista pełnić może wiele różnych funkcji:

toaletki,
pomocnika,
szafki nocnej

Kreatywność to umiejętność łączenia tego, czego pozornie połączyć się nie da. Jak widać pierwiastek męski i żeński żyć potrafią w symbiozie, incydentalnie nad sobą przemiennie górując.

By Instytut Designu 65 komentarzy

22 lutego 2018

KOKEDAMY

O mnie

Z tymi spotkaniami blogerek to trochę jak z randką w ciemno. Nie będę ukrywać, iż towarzyszom im z pewnością tożsame uczucia. Niby wiesz gdzie i w jakim celu jedziesz. Doskonale wiesz kogo tam spotkasz, bo przecież obserwujesz poczynania, śledzisz wpisy i aktywność w sieci. Z drugiej strony zastanawiasz się jakie są w realu osoby, które tak jak ty mają podobne pasje, zainteresowania. Logika nakazuje przypuszczać, iż są podobne, żeby nie powiedzieć identyczne… ale, no właśnie czy zawsze musi być jakieś ale???

Ale po kolei. Krakowska wymiana roślin zapowiedziana była stosunkowo wcześnie, dlatego też miałam wystarczającą ilość czasu, aby się do spotkania odpowiednio przygotować. Nie chodzi tu o mentalne nastawienie, no chyba, że ojca mych dzieci. Hmmm… powiedzieć mi 3 tygodnie wcześniej czy 3 dni przed??? Do pokonania ponad 120 km trasa, a z pustymi rękami nie wypada się pokazywać w gościach. Ostatni raz do Krakowa za pośrednictwem komunikacji publicznej podróżowałam lata świetlne temu, więc na samą myśl o ścisku w busie jadącym z częstotliwością spadającej komety robiło mi się słabo. Jakże wielkie było moje zdziwienie, gdy zamówiłam i opłaciłam bilet on-line na konkretny bus, a zamiast busa przyjechał autokar. Zakupiony bilet, dawał mi gwarancję miejsca siedzącego i pierwszeństwo w jego wyborze. Tym oto sposobem ja we własnej osobie oraz sadzonki roślin rozpoczęłyśmy podróż w nieznane….

Poranna kawa i mały szoping w Galerii Krakowskiej. Obowiązkowy zakup pamiątek nie tylko dla dzieci, a następnie szybką koleją podmiejską na miejsce zbiórki.

Na dwa dni przed spotkaniem Karolina z AleTuŁadnie sprawczyni zamieszania i gospodyni w jednej osobie oznajmiła, że udało jej się nabyć tony mchu, dzięki czemu na spotkaniu będziemy robić KOKEDAMY. Dla mnie bomba!!! Podjarałam się okrutnie.

I tak jak wierni do kościoła na niedzielne nabożeństwo, pomału zaczęły przybywać kolejne osoby z bliższa i z dalsza, dokładając do suto nakrytego roślinami i doniczkami stołu. Równolegle na wyspie kuchennej przybywało ciast i ciasteczek wybornych, aż momentami zastanawiałam się nad tematem przewodnim spotkania. To jeszcze wymiana roślin czy może pre casting do BakeOff ???

Rozmowy o życiu, roślinach, dzieciach, handel skarpetkami przeplatane niszczeniem sterylnie czystych i urządzonych z niezwykłym smakiem wnętrz naszej gospodyni. Wszystko to za pośrednictwem błota, gdyż na salony wjechał wór torfu, ziemi, miski, woda, skrzynki mchu oraz rośliny. Niczym żuczki gnojowe rozpoczęłyśmy zabawę, celem której było utoczenie dużej kuli do której sadziłyśmy nawiezione mnogo roślinki przeróżnej maści i koloru. Następnie kula obkładana była dobrze namoczonym mchem i obwiązywana sznurkiem. Takim oto sposobem powstał mały ekoświat. I tu zaledwie połowa sukcesu, druga połowa to nawadnianie kuli tak, aby mech nie usechł, ukorzenił się co jest sztuką możliwą, lecz arcy trudną.

Mocne uzależnienie od roślin, chroniczny zespół niespokojnych rąk, głowy nabite masą pomysłów na aranżację wnętrz i przeróbki mebli stworzyły niesamowitą atmosferę spotkania.

Czym więc są takie spotkania?? Niczym innym jak grupową terapią, okazją do wymiany doświadczeń, pomysłów i wiedzy. Okazją do tego, by ekstrawertyczka naładowała baterie z otaczającego ją świata, ludzi, wyzwań i projektów. Jak to mówią, syty głodnego nie zrozumie… ekstrawertyczka ekstrawertyczkę zawsze:p

Kaja z piafkablog dziękuję za fotografie…. „ktoś się ubrudził, by fotografować mógł ktoś”.

By Instytut Designu 32 komentarze

15 grudnia 2017

“MUCHA” NIE SIADA

Blog, O mnie, Realizacje

Często się zdarza, że czuję się niczym chomik w kołowrotku życia codziennego. Pobudka, śniadanie, ubieranie, pakowanie, wypad!

Dzień jak co dzień, z tym małym wyjątkiem że były to moje kolejne osiemnaste urodziny. Pokonując z lataroślą utartą ścieżkę do szkoły, na wpół przytomna dosłownie wpadłam na brzoskwiniowe cuś! Przystaję, taksuje wzrokiem. Mija kilka chwil, (jakże cennych dla każdej matki rano) nim impuls trafi do mózgu, jakże zaspanego o tej porze dnia, a ten zaś przetworzy obraz.

Paskudztwo na czterech nogach, taka oto pierwsza myśl. Omiatam wzrokiem. Tu już ktoś majstrował przy tym cacku. Pomalował olejną farbą na brzoskwiniowy kolor, wymienił tapicerkę niestety we wzorzystą tkaniną w odcieniach zieleni, stanowiącą popularne obicie tapczanów, amerykanek i wszelakich puf. Patrzę wnikliwiej i co widzę??? Lewy podłokietnik połamany. No dobra myślę, kształt ładny, fotel drewniany, z jasienickiej fabryki mebli giętych czyli produkt rzec można prawie lokalny. Szybka decyzja, biorę!!! Ale zaraz ? Dwójka dzieci, torba, tornister!!! Odprowadzę dzieci i wrócę po Ciebie!!! Nie, a jeśli nadjedzie w międzyczasie śmieciarka lub co gorsza znajdzie się drugi taki łowca okazji i go drapnie??? I tu zadziałała moja impulsywna natura. Zdecydowanym ruchem cisnęłam fotel w pobliskie krzaki, szybkim krokiem zmierzając do szkoły. Oczywiście obietnic należy dotrzymywać i po niespełna godzinie fotel stał w pracowni budząc szeroko pojęte zainteresowanie.

Dość szybko narodził się pomysł, a w zasadzie wizja tego jak fotel wyglądać powinien. Pozostawienie obecnej kolorystyki nie wchodziło w grę. Reanimację trupka zaczęłam od sklejenia podłokietnika. Linia złamania była wielokierunkowa i wymagała zaangażowania kilku klamer. Obły kształt fotela wymógł na mnie demontaż wszystkich zamalowanych śrub i rozebrania go na części pierwsze. Wszystkie elementy zostały przeszlifowane do surowego drewna, a z obręczy siedziska wyciągnęłam niezliczoną ilość zszywek.

Prawie wszystkie drewniane elementy uzyskały kolor satynowej czerni,która ładnie pokryła drewno. Jedną z nóg oraz część oparcia została pomalowana na czerwono, tworząc nawiązanie do czerwonych linii na tkaninie, którą obiłam siedzisko na nowo. Miejsca po zszywkach zamaskowałam taśmą tapicerską w czarnym kolorze.

Całość prezentuje się zacnie. Elegancki czary fotel przełamany został czerwonymi dodatkami i ekstrawaganckim wzorem na tkaninie. Lubicie takie nietuzinkowe rozwiązania, czy może bardziej zachwycają Was stonowane, jasne kolory?

By Instytut Designu 46 komentarzy

20 listopada 2017

OPOWIEŚCI Z KRYPTY :)

Blog, Realizacje

Równowaga, symetria, stagnacja……nuda i na tym w zasadzie mogłabym zakończyć ten wpis.

Tak to można blogować 🙂 a jak?!

Życie składa się jednak z przypadków. Z odnawianiem mebli w zasadzie u mnie też tak jest. Kiedy postanowiłam skorzystać z przestrzeni strychowej w domu rodzinnym mojego męża i wysłać go z misją zmagazynowania dębowej ławy, co by w naszym małym mieszkanku nie graciła zbytnio, doświadczyłam czegoś w rodzaju zaskoczenia. Wieciecoś na zasadzie jakby mijać gościa w samym podkoszulku na ulicy w 15 stopniowym mrozie. W naszym tandemie, którym gnamy przez życie pełnię rolę zbieracza, swego rodzaju sroki, która znosi łupy do domu. Ślubny zaś, bez wątpienia obyłby się bez tych wszystkich pierdół i bibelotów, które ja skrupulatnie gromadzę, przestawiam i wiecznie zmieniam.

Jakże wielkie było moje zdziwienie, kiedy małżonek wrócił z pełnym bagażnikiem samochodowym, w którym wprawdzie nie było rzeczonej ławy, ale leżała szafeczka nocna. Dość nietypowa, cała drewniana, częściowo zamykana. Z licznymi śladami odbitych kółek po szklankach lub kubkach oraz malunkach flamastrami. Zdziwienie na mojej twarzy było na tyle wymowne, iż ślubny szybko wyjaśnił mi, że znalazł ją na strychu. Pozazdrościł mi mojej szafki nocnej i takim oto sposobem stanęłam przed ogromnym wyzwaniem. Miałam bowiem odnowić szafkę, która stanowiła schedę rodzinną, dziedzictwo, precjoza. Chciałam, aby szafka zachowała możliwie jak najwięcej oryginalnych elementów, oddając osobowość mojego męża, a jednocześnie charakter wnętrza w którym docelowo miała stanąć.

Jak to zwykle bywa metamorfoza nie obyła się bez wpadek, które ostatecznie wykreowały obecny image szafki. Szafkę zamieszkiwały myszy, a jedna z nich postanowiła dokonać w niej żywota, traktując ją jak swego rodzaju kryptę grobową 🙁

Szafka została przeze mnie oczyszczona w środku, lecz mimo licznych zabiegów i forteli ciężko było pozbyć się zapaszku (octy, domestosy, płyny kwiatowe nie przyniosły pożądanych rezultatów). Egzamin zdała świeca zapachowa zamknięta na 2 tygodnie w szafce oraz kadzidełka. Przebarwienia na blacie szafki okazały się zbyt głębokie, dlatego też blat postanowiłam przemalować grafitową farbą. Front szafki postanowiłam pomalować na ulubiony kolor mojego męża czyli pomarańczowy. Sięgnęłam pamięcią do odległych czasów dzieciństwa, kiedy w ciężkich czasach komuny zestaw 6 farb plakatowych był synonimem luksusu i próbowałam uzyskać pomarańczową farbę mieszając kolor żółty z czerwonym.

Niestety proporcje zostały mocno zachwiane na wskutek dziury w mej pamięci lub absencji na wychowaniu plastycznym. Dzięki sentymentalnej podróży w czasie uzyskałam brzoskwiniowy kolor, który nawet nie leżał koło pomarańczowego. Nie pozostało mi nic innego, jak skorzystać z gotowca.

Front drzwiczek po skosie, listwy frontowe blatu oraz nóżki pomalowałam na pomarańczowo. Nóżki zyskały skarpetki, a front trójwymiarowy motyw w kolorze blatu. Całość zabezpieczyłam trzema warstwami lakieru. Starą gałkę drewnianą na metalowym szyldzie zamieniłam na czarną kryształową. Mebel prezentuje się zacnie. Intensywność pomarańczy świetnie koresponduje z fuksją, turkusem i fioletami, dominującymi w naszej sypialni. Każda z szafek nocnych jest zupełnie inna tak jak nasze charaktery, a z drugiej strony świetnie się wzajemnie uzupełniają.

Ps. Mąż śpi spokojnie. Nie nawiedza go duch myszy. Zero koszmarów sennych, po prostu wieje nudą w sypialni :p

By Instytut Designu 26 komentarzy

23 października 2017

Biblioteka dojrzałego człowieka

Blog, Realizacje

Czasami w życiu bywa tak, że jeszcze nie wypowiemy na głos tego, co nam po głowie chodzi, a już w wyniku zbiegu pewnych okoliczności płynnie przechodzimy do realizacji nawet nieśmiałych planów. Nie inaczej było tym razem, kiedy po prawie 10 latach prowadzenia biura, postanowiłam zmienić typowe meble biurowe z popularnej sieciówki na coś “nowszego”. W miejsce mało praktycznej komódki potrzebowałam wstawić mebel będący zgrabnym połączeniem pojemnej komody i reprezentacyjnego regału. Od jakiegoś czasu po godzinach moje biuro jest też moją pracownią, więc reorganizacja i nowy aranż stały się niezbędne.

Takim oto sposobem stałam się szczęśliwą posiadaczką przeszklonej biblioteczki na wysoki połysk z rozsuwanymi drzwiczkami. Mebel zachowany w bardzo dobrym stanie, stabilny. Cała moja przyszła praca miała opierać się jedynie na personalizacji mebla, a to mocno ułatwia zadanie.

Od samego początku, chciałam, aby biblioteczka delikatnie nawiązywała do odnowionego już stolika kawowego typu jamnik. Wspólnym mianownikiem obu projektów stała się geometryczna tapeta, oraz bielone nogi.

Po demontażu szyb i drzwiczek cały mebel został porządnie umyty, a poszczególne elementy, które miały być malowane, uprzednio zeszlifowałam papierem ściernym. Kolorem białym pomalowałam nóżki, dolną belkę oraz fronty półek aby je zaakcentować na ciemnym kolorze mebla. Dopiero trzecie malowanie dało pełne krycie, eliminując jednocześnie żółte przebarwienia, po starych powłokach lakierniczych. Całość zabezpieczyłam 2 warstwami lakieru.

Jedne z drzwiczek pomalowałam grafitową farbą kredową, a następnie zabezpieczyłam woskiem, uzyskując efekt surowego betonu z powstałym przez zwykły przypadek wcięciem stanowiącym pewnego rodzaju kontrast, ale informującym jednocześnie o kierunku rozsuwania drzwi ha ha ha ha.

Drugie drzwiczki po zmatowieniu pokryłam grubą warstwą kleju do tapet, a następnie nakleiłam przyciętą uprzednio na wymiar tapetę.Docięcie tapety na wymiar i jej dopasowanie przy tym projekcie było najistotniejszą kwestią,gdyż po nałożeniu 3 warstw lakieru musiałam mieć pewność, że drzwiczki będą swobodnie sunąć po prowadnicy.

Lubię jeśli jest taka możliwość zostawiać jak najwięcej oryginalnych elementów i detali. Tak było i tym razem. Po dokręceniu pierwotnych uchwytów i wstawieniu drzwiczek na tory prowadnic mogłam uzupełniać przestrzeń mebla.

Biblioteczka prezentuje się dostojnie, nowocześnie i komponuje się z pozostałym wyposażeniem biura tworząc spójną całość. Łatwo mi połączyć beże i szarości z bielą oraz dotychczasową czerwienią, która była bez wątpienia mocnym akcentem w tym pomieszczeniu. Aby zwyczajnie od niej odpocząć wprowadziłam kilka dodatków w bardziej stonowanych, pastelowych kolorach.

Uwielbiam meble, które mimo niewielkich gabarytów, są bardzo pojemne i wielofunkcyjne, a ponadto dzięki swojej prostocie potrafią idealnie łączyć się z bardziej nowoczesnymi meblami.

By Instytut Designu 60 komentarzy

2 października 2017

Warsztaty tapicerskie

Blog, Inspiracje, Realizacje

Człowiek się całe życie uczy, a i tak głupi umiera. Hmm… cóż począć niepohamowana żądza poszerzania horyzontów, zdobywania wiedzy tajemnej, konieczność udowodnienia innym, ale przede wszystkim sobie, że potrafię! dam radę!

Znajome uczucie, nieprawdaż???

Nim w deszczowy, jesienny weekend wybrałam się na dwudniowe warsztaty tapicerowania do aż Sosnowca:) musiałam poczynić pewne przygotowania. Warsztaty odbywały się w weekend, a wszyscy ich uczestnicy mogli odnowić przywieziony ze sobą mebel.

Na dwa tygodnie przed planowanym terminem warsztatów rozpoczęłam tzw rekonesans. Posiadam wprawdzie dwa ponadczasowe krzesła Rajmunda Hałasa, które ocaliłam pewnego dnia ze śmietnika po drodze do pracy oraz fotele Liski, które czekają na swoją kolej nabierając tak zwanej mocy urzędowej. Założyłam sobie, że skoro będę się szkolić pod okiem profesjonalisty to poszukam mebla o bardziej obłych kształtach. Koniecznie o nie dużych gabarytach, gdyż wiedziałam, iż po zakończeniu warsztatów będę musiała przytargać na własnych plecach rzeczony obiekt :)))

Dwa tygodnie wydawały mi się zupełnie wystarczające aby znaleźć, kupić i dostarczyć na czas pacjenta. Nic bardziej mylnego! Upatrzyłam na jednym z portali fotel klubowy. Trzask, prask! Tylko odbiór osobisty!!! Ogłoszenie nieaktualne!!! Masakra!!!! Zniechęcona profesjonalnym podejściem sprzedawców do Klientów na 3 dni przed warsztatami udało mi się nabyć fotel będący krzyżówką pomiędzy patyczakiem a muszelką. Wręcz ideał, dobrze trzymający się dupy;).

W końcu nadszedł ten dzień. Nie będę ukrywać, odliczałam dni jak żołnierz zasadniczej służby wojskowej wychodzący do cywila. Z przejęcia nie spałam pół nocy, aby i tak wstać o 4 rano. Aura za oknem nie rozpieszczała. Zimno, mokro, idealnie aby zamknąć się w pracowni i działać !!!

Warsztaty rozpoczęły się od wykładu teoretycznego, którego przybliżył uczestniczkom podstawy tapicerowania, zasady kryteriów wyboru mebli używanych podczas ich zakupów, montażu demontażu poszczególnych elementów. Następnie każda z 10 uczestniczek rozpoczęła demontaż na części pierwsze swojego fotela lub krzesła. Zawartość mebli była różna, od trawy morskiej po 2 monety 1 pfeningowe :p, multum zszywek, pianek, gwoździ i wkrętów.

Mój fotel po wstępnym demontażu został podzielony na dwie części: siedzisko i oparcie. Siedzisko jak się okazało odwdzięczyło mi się sprężynami w bardzo dobrym stanie, nie wymagającymi żadnej ingerencji z mojej strony.

Muszę w tym miejscu zaznaczyć, że to była swego rodzaju randka w ciemno. Fotel przeze mnie zamówiony, został dostarczony bezpośrednio na adres Meblove Kreacje, więc nie do końca wiedziałam czego się spodziewać. Nie wiedziałam też, na jakich gatunkowo i kolorystycznie tkaninach będę pracować. Nie miałam żadnej koncepcji ani pomysłu.

Po usunięciu starych elementów pianek zabezpieczonych trylionem zszywek, watoliny, naprawieniu zerwanych pasów profilujących oparcie rozpoczęłam przycinanie i dopasowanie na nowo pianek na siedzisko i oparcie oraz ich montaż. Pierwszy dzień zmagań zakończyłam przygotowaniem fotela do obicia. Przycięłam wstępnie tkaninę na fotel. Fotel miał być dwukolorowy w zieleni i w morskim kolorze.

Zatem drugi, a za razem ostatni dzień warsztatów rozpoczęliśmy wcześnie rano. Pogoda się niestety nie poprawiła. Koncepcja w mojej głowie zrodziła się taka, aby bodno dla kontrastu obszyć tkaniną w morskim kolorze, wszyć kedre w kolorze fuksji, a pozostałą resztę fotela obić w groszkowej zieleni. W drodze na poranny pociąg skubnęłam z mojego warsztaciku reklamówkę z materiałem obiciowym jaki mi pozostał po tapicerowaniu krzeseł. Jak się miło wkrótce okazać, czuwała nade mną opatrzność. Porcję solidnej kawy stawiającej na nogi kawy zastąpiła mi jedna z uczestniczek warsztatów, która bez pytania przywłaszczyła sobie przygotowany uprzednio przeze mnie kawałek tkaniny tym samym niwecząc cały mój plan. Tupet pierwsza klasa! ani przepraszam, ani pocałuj mnie w d…

Trudno, tak krawiec kraje, jak mu materii staje!!! Wyciągnęłam z torby swoją pepitę, wznosząc dziękczynnie oczy ku górze. Mierzymy, przycinamy, sztuka nie łatwa, ale na szczęście nad wszystkim czuwa AkDesign 🙂 Na każdym etapie prac można liczyć na fachową pomoc i dużą dawkę wiedzy technicznej. Po to właśnie spędziłam poprzedni dzień na demontażu i rozbieraniu mebla na czynniki pierwsze, aby ściągnąć z poprzedniego obicia jak najlepiej miarę.

Po przycięciu wszystkich elementów, a następnie ich zszyciu, powstało coś na miarę pokrowca. Najtrudniejszym momentem było naciągnięcie pokrowca na stelaż, który obity na nowo piankami stawiał opór. To trochę jak w sklepie odzieżowym, kiedy podoba Ci się kiecka, ale nie ma Twojego rozmiaru i próbujesz na sto sposobów wejść w rozmiar mniejszą :))) Gdzieś tam szew nie styka, coś się marszczy, ale i tak jest zaje….fajnie.

Dodatkowo posiadłam umiejętność obciągania guzików, oraz szycia ściegiem krytym. Tą pierwszą postanowiłam wykorzystać do ozdobienia siedziska w swoim fotelu. Zatem siedzisko ozdobiło pięć guzików w tym samym kolorze co kedra i oparcia fotela, tworząc mocny akcent.

Dumna i blada wrzuciłam fotel na plecy i ruszyłam pociągiem do domu. Jestem bardzo zadowolona z efektów. Cieszę się, gdyż mogłam poznać wielu nowych ludzi, ale spotkać również starych znajomych. Warsztaty polecam wszystkim, bez względu na dotychczasowe doświadczenia w odnawianiu mebli. Dziękuję Martuś, że mnie namówiłaś na warsztaty!!!

To gdzie widzimy się następnym razem???

By Instytut Designu 36 komentarzy

10 września 2017

ŁAPACZ SNÓW

Blog, Realizacje

Jestem zmęczona !!!

Zmęczyło mnie jak diabli odkładanie książki lub telefonu na pufę stojącą w „nogach” mojego łóżka. Niby pufa duża, pojemna, ale…. no właśnie niepraktyczna zupełnie w roli szafki nocnej. Tej co miała zapewnić mi komfort. Z powodzeniem przechowywać moje cenne skarby, te liczne ładowarki, okulary, gazety i książki, które próbuje dokończyć, lecz z powodu deficytu czasu nie mogę. Chciałabym czegoś, co będzie pojemne jak przedwojenna wanna a jednocześnie stanowić będzie stabilny postument dla lampki nocnej i kubka kawy lub herbaty.

Nie ma to tamto! Bez zbędnej zwłoki ruszyłam na łowy. Cel: mała, zgrabna, pojemna, prosta w budowie i co ważne z szufladami.

Za naprawdę śmieszne pieniądze kupiłam na popularnym serwisie internetowym szafkę z dwoma szufladami na wysoki połysk. Toczone, smukłe nóżki – patyczaki 🙂

Niestety rzeczywistość brutalnie mnie rozczarowała. Mimo stosownych oznaczeń na paczce „ostrożnie” przesyłka dotarła do mnie jak się okazało z licznymi przygodami. Ubite rogi, popękany lakier na frontach szuflad. Obraz nędzy i rozpaczy:(

Od dłuższego czasu chodziła za mną miedź. Kolor, który stworzony jest do życia w duecie. Ładnie łączy się z innymi kolorami, zarówno jasnymi, jak też intensywnym różem, niebieskim, turkusowym, czarnym lub szarym.

W czasie kiedy na ubytkach schła szpachla, odkręciłam nóżki i uchwyty. Całość oczyściłam i odtłuściłam, a z nóżek dodatkowo ściągnęłam papierem ściernym powłokę lakierowaną. Tak przygotowane elementy potraktowałam farbą w spray’u w kolorze jasnej miedzi.

Po przeszlifowaniu korpus szafki pomalowałam go szarą farbą akrylową, a następnie zabezpieczyłam 4 warstwami bezbarwnego lakieru.

Następnie przyszedł czas na fronty szuflad. Zmatowiłam je, a następnie za pomocą kleju do tapet bezskutecznie próbowałam przykleić tapetę. Doprowadzona do szewskiej pasji, gotowa byłam rzucić całym tym dziadostwem. Próbę poddania projektu udaremnił mój mąż. Uzmysłowił mi delikatnie, że nie po to cała rodzina je pizzę zamiast sobotniego obiadu, abym ja po dezorganizacji przestrzeni domowej tak po prostu odpuściła.

Podjęłam ostatnią heroiczną próbę przyodziania tapety. Tym razem zmieniłam taktykę. Posmarowałam fronty lakierem, a jak zaczął podsychać przyłożyłam do niego tapetę. Pierwsza warstwa lakieru na tapetę była grubsza, tworząc coś na podobieństwo laminatu. Cztery kolejne miały za zadanie utrwalić całość.

Tapeta została przeze mnie przycięta tak, aby po zamknięciu szuflad tworzyła spójny wzór. Dno szuflad zostało wyłożone dekoracyjnym papierem do pakowania prezentów.

Ot wszystko:)

By Instytut Designu 67 komentarzy

18 lipca 2017

METAMORFOZA STOLIKA LACK

Blog, Realizacje

Szanownego Pana LACK , którego niemalejącą popularność możemy obserwować od prawie dekady nie muszę specjalnie nikomu przedstawiać. Projekt sam w sobie prosty, rzec można banalny, łatwy w montażu i demontażu. Nie na darmo króluje na salonach nie tylko polskich domów oraz mieszkań. Dostępny w wielu wersjach kolorystycznych, lakierowany na wysoki połysk i w półmacie.

lack 300x300 - METAMORFOZA STOLIKA LACK

Moje serce również skradł wiele lat temu. Ujął mnie swoją funkcjonalnością i nie ukrywam dość przystępną ceną. Wiele lat mi służył wiernie, jednak po dłuższym czasie eksploatacji na powierzchni blatu zauważyłam liczne zarysowania i pęcherze.
Pierwotny zamysł był taki, aby znieść stolik do piwnicy z zamiarem eksponowania go raz do roku jako podstawę pod choinkę.

IMG 20170126 095529460 1024x576 - METAMORFOZA STOLIKA LACK

Na szczęście stało się inaczej. Ponieważ wykończenie stolika jest zbyt gładkie wpadam na genialny w swej prostocie pomysł, aby zniszczony blat oraz wybrzuszenia ukryć. Wykorzystałam do tego technikę Dequpage. Jako motyw przewodni posłużyły mi serwetki z dziełami Gustava Klimta pt. „Pocałunek” oraz nieśmiertelna „Adela Bloch”. Cztery serwetki wystarczyły w zupełności, aby przystroić blat wraz z jego brzegami. Bogato zdobiony wzór na serwetach całkowicie zakrył niedoskonałości stolika, a całość została zabezpieczona trzema warstwami lakieru do drewna.

IMG 20170126 095550132 1024x576 - METAMORFOZA STOLIKA LACK